Na een lange zoektocht is uiteindelijk de ziekte fibromyalgie gediagnostiseerd. Ik ben naar huis gestuurd door de reumatoloog met het antwoord ‘ga maar saliethee halen bij de reformwinkel en leer er maar mee te leven’. Van een hardwerkende carrièrevrouw ben ik invalide geworden en uiteindelijk volledig afgekeurd. In deze tijd overleed ook mijn moeder na een kort intens ziekbed binnen 3 weken. Ik begon mijn verdriet weg te eten en te drinken, als coping gedrag. Op mijn zwaarst woog ik 110 kilo en raakte in een depressie.

In 2015 heb ik een gastric bypass operatie ondergaan omdat mijn benen mij letterlijk niet meer konden dragen. Hierdoor ben ik 50 kilo afgevallen en leerde weer langzaam van mijn lichaam te houden. Echter, mijn angsten en fysieke klachten bleven. Ik had thuis altijd de rolgordijnen dicht, had paniekaanvallen, sliep met het ganglicht aan en werd getriggerd door veel dingen waardoor ik bijna het huis niet meer uit durfde. Ik isoleerde mezelf van de buitenwereld. Doordat mensen niet wisten hiermee om te gaan ben ik helaas de contacten met een aantal vrienden en familieleden verloren.

In 2020 heb ik wederom een tweetal traumatische gebeurtenissen ervaren, en is het afschuwelijke vergrijp uit 2013 naar boven gekomen. Ik heb direct mijn naasten in vertrouwen genomen en voor het eerst mijn verhaal verteld. Hierdoor viel toen voor mij alles op zijn plaats en het voelde alsof er een 1000 kilo zware rugzak van mijn schouders afviel. Doordat ik altijd in de overlevingsstand heb geleefd, en het filter er niet meer was,  begonnen de enorme angsten, herbelevingen en nachtmerries. Door victim blaming had ik een enorm zelfverwijt.  Ik voelde mezelf niet de moeite waard, lelijk en zat vol zelfverwijt. Ondertussen verlangde ik er heel erg naar om te leven. Ik wilde investeren in mezelf, in mijn talenten, maar mijn trauma’s zaten me in de weg. Op een gegeven moment dacht ik: óf ik ga nu leven, óf ik stop ermee.

Mijn weg naar heling was lang, zwaar, vol tegenslagen, met doodlopende wegen, zonder adequate hulp en met een falend rechtssysteem. Toch hoorde ik desondanks steeds de stem van mijn ziel die wist dat er licht aan het einde van de tunnel was. Ondanks dat ik door de meest diepe periode van mijn leven ging, kwam vreemd genoeg de sterke, onafhankelijke vrouw weer bij me boven en ik ben direct zelf hulp gaan zoeken. Vanaf toen ben ik keihard aan mezelf gaan werken. Ik ging de confrontatie aan, begon te praten over wat er met me was gebeurd. En zo kon ik, door mijn verleden in het licht te zetten, de duisternis verjagen. Achteraf gezien had ik graag een psycholoog gehad met een specialisatie in seksueel geweld. Hij of zij had me erkenning kunnen geven en de dingen beter in perspectief kunnen zetten, zoals de klachten die ik had. Ik heb nu veel zelf uitgezocht, dat heeft me jaren gekost. Na een halfjaar van wekelijkse EMDR sessies, die mij niet verder brachten, ben ik op zoek gegaan naar een in meervoudig PTSS/Trauma gespecialiseerde instantie. Tijdens mijn eigen zoektocht belandde ik op de site van het Reinier van Arkel in ‘s Hertogenbosch. Nadat ik hier talloze therapiesessies heb gevolgd is daar de diagnose meervoudig PTSS gesteld, en uiteindelijk ben ik toegelaten om het SITT traject te volgen. Dit is een traject voor meervoudige, intensieve traumabehandeling met een interne opname van zeven dagen. Daarnaast ben ik er nog ruim anderhalf jaar in therapie gebleven waaronder systeemtherapie.  Dit omdat het trauma wat mij is overkomen ook een enorme impact heeft gehad op mijn gezin. 

De afgelopen drie jaar ben ik vooral tegen onbegrip, vooroordelen, een falend rechtssysteem en victim blaming aangelopen in mijn strijd om gehoord te worden en erkenning te krijgen voor datgene wat me is overkomen. Het is voor mij een enorme zoektocht en oneerlijke strijd geweest om de juiste hulpverlening,  medici en juridische bijstand te vinden. En natuurlijk luidde de vraag: “hoe te overleven als je de diagnose Fibromyalgie krijgt en meervoudig PTSS hebt door je onverwerkte trauma’s?”  Tijdens mijn weg naar herstel leerde ik weer opnieuw God kennen. Hij voelde veilig en liet me zien hoe waardevol ik ben. Daardoor ben ik mijn denken gaan vernieuwen en dát zorgde voor andere keuzes. Sindsdien zet ik mijn talenten in om anderen te helpen. Ik weet nu: er is ruimte voor mij op deze wereld. Dit is voor mij de reden dat ik mijn website heb opgericht. Met mijn levenservaring wil ik andere ervarings-/lotgenoten inspireren, motiveren en verbinden onder andere door lezingen, voorlichting, workshops en lotgenotencontacten. Mijn missie is om het taboe op seksueel geweld te doorbreken, hulp te bieden, erkenning te krijgen, te informeren en het falende rechtssysteem aan de kaak te stellen. Ook ga ik in op de lichamelijke en psychische gevolgen die na misbruik ontstaan en wat je zelf kunt doen om bij te dragen aan het verminderen van dit grote probleem. Ik hoop dat ik door het delen van mijn verhaal, kennis en ervaring anderen kan helpen en begeleiding kan bieden in hun zoektocht naar heling en erkenning maar vooral om gehoord te worden.  Er is namelijk altijd licht aan het eind van de tunnel. Niets is onmogelijk als je zover bent om de reis naar heling te maken.